Na een heerlijke week te hebben doorgebracht met Julian en Joella (met als één van de hoogtepunten de vangst van maar liefst twee vissen te weten een prachtige makreel én een grote zwaardvis! Mooi en knap maar Joella en ik hadden toch wel moeite met het onvermijdelijke `omleggen` van deze beesten….gatver én… wat zielig eigenlijk!). Maar oh… wat is het toch fijn om onze eigen zoon als een van de gasten te hebben. Zo vertrouwd en zo gezellig. Wij en zij hebben genoten. En nu zijn we weer samen en dat is toch ook wel weer goed.

We hebben in totaal één maand ten zuiden van het schiereiland Lefkas gezeild en we hebben zowel bekende als nieuwe plaatsten gevonden. Kleine gezellige dorpjes….met een kleine haventje waar je genoeglijk aan de kade ligt en je vanaf je boot alle mensen kunt bekijken die net van de veerboot stappen. Dat blijft toch een heerlijke bezigheid. En iedere avond lig je weer naast andere mensen…ook altijd een beetje spannend wie je nieuwe `buren` nu weer zijn. Maar wat hebben we veel leuke mensen ontmoet… En ondanks dat het gebied vrij groot is komt je toch ook regelmatig dezelfde mensen tegen. Altijd weer een gezellig weerzien! Met de één heb je wat meer dan de ander. Het gebeurt ook dat het zo klikt en dan worden de email adressen uitgewisseld en beloftes gedaan betreffende volgend jaar. Zo voelt ook dit verre Griekenland nu al vertrouwd.

We hebben ook de Grieken beter leren kennen. Wat `men` ook over ze zegt, wij ervaren ze als zeer gastvrij en behulpzaam, vriendelijk en geduldig én als zeer harde werkers! Ach… het is gewoon een heerlijk land om te bezeilen, daar is werkelijk íedereen het over eens.

In Griekenland waan je jezelf een beetje terug in de tijd. Er is nog een heuse slager die écht vers vlees heeft (gehakt wordt vers voor je gedraaid en kip…..je herinnert je ineens weer hoe het hoort te smaken…vers en mals en….heerlijk!) Een klein bakkertje bakt heerlijk brood en koekjes, er is nog een eenvoudig supermarktje. De kerkklok slaat de hele uren terwijl vissers hun netten reparen. Het is kleinschalig en lekker overzichtelijk en alles gaat in een rustig tempo. En als je goed luistert…..hoor je vaak alleen de krekels en het licht kabbelen van het water…..

In de vroege ochtend, als ik besluit boven in het dorpje brood te halen, loop ik door de smalle straatjes het dorpje in. Een oudere vrouw geheel in het zwart gekleed (weduwe) met sjaal om het hoofd groet mij vriendelijk; “Jassas..”! Vrolijk loop ik verder en dat is best pittig daar het dorp tegen een bergwand is gebouwd dus….klimmen geblazen en ook al is het pas 7.30 uur…het is al flink warm. Twee huisvrouwen zijn bezig hun straatje te boenen en ik krijg een vleugje bleekwater mee… de was hangt te wapperen en terwijl ik geniet van dit alles hoor ik zacht het geluid van kinderstemme die samen iets opzeggen….een schooltje. Ik doe mijn ogen dicht en ik waan mij weer in mijn jeugd waar, in mijn beleving, alles nog zo simpel en kleinschalig en veilig was. Ik geniet van deze heerlijke wandeling met als kers op de taart…..vers brood… het werd voor mijn ogen uit de oven gehaald…).

Maar langzaam of niet….de tijd verstrijkt en de laatste week van dit avontuur is aangebroken. Ons schip wordt in een haven in Preveza op de kant gezet. Een spannende onderneming….als alles maar goed gaat! De Griekse eigenaar van de jachthaven bedient persoonlijk de machine. Met man en macht (ons schip weeg maar liefst 16 ton!!) proberen ze de Octavia in de juiste positie te duwen. Een hele klus maar….voor we het weten staat ze veilig en trots op de kant en wordt ze helemaal schoongekrabd….er zijn veel schelpdieren die zich aan de onderkant hebben vastgezet.

De rest is aan ons en we zorgen ervoor dat we haar goed verzorgd en veilig achter laten voor 7 maanden. (Voor het eerst dat John niet `eventjes` tussendoor kan checken hoe met zijn geliefde bootje gaat…). In mei 2013 begint ons eerste charterseizoen en kijken we hoe ze het heeft gehouden in de wintermaanden... (we hebben er nu al ONTZETTEND veel zin in!!!).

De reis zit erop! Het avontuur is beleefd en ervaren. Het wordt tijd om naar huis te gaan en dat is ook weer fijn. Terwijl we ons mooie schip poetsen en boenen sta ik stil bij hoe ik mij voelde toen ik de reis begon. Onzeker en vol bezwaren en `beren op de zee` en bedachtte angsten. Ik heb heel veel geleerd, ben mijzelf tegengekomen (en dat is niet gemakkelijk geweest) heb mijn angsten onder ogen gezien (ook geen feestje…) om uiteindelijk te ervaren hoe mooi en geweldig ons schip, de zee en het zeilen is…. Ik ben gegroeid naar een volwaardig zeemaatje naast John en voel mij thuis op de boot en het water….

Ik wil graag dit reisverslag afsluiten met een woord van dank. Lieve lezers….heel erg bedankt voor jullie lieve en motiverende reacties én complimenten!!! Hartverwarmend vond ik ze en daardoor kon ik verder met `schrijven` (ik vond het soms best moeilijk om te doen!). Er zijn heel veel mensen geweest die trouw mijn verhalen lazen….ongelooflijk vond ik dat en erg leuk om te horen. Zonder lezers geen site ten slotte…. Ik heb aan dit schrijven heel veel plezier beleefd dankzij jullie allemaal!!

Verder willen John en ik iedereen bedanken die ons gesteund heeft….en dat zijn er veel! Via sms-en, skypen, mails, telefoontjes, facebook…. We hebben dit erg gewaardeerd! Ook willen wij de familie en vrienden die hebben meegezeild bedanken. Zij hebben John door Frankrijk geloodst en het is voor hem een onvergetelijke ervaring geworden! Maar jullie hebben ons ook geholpen met de oversteken én wij konden ervaring opdoen hoe om te gaan met gasten aan boord. Een zeer waardevolle tijd maar…. vooral ook een hele gezellige tijd.

Nogmaals…..iedereen bedankt!!

Een warme omhelzing van