Doel bereikt!

Het is zaterdag en we verlaten Corfu om uiteindelijk richting ons einddoel te varen….Lefkas, het schiereiland dat aan het vastenland zit. Voor ons bekend terrein….we hebben er dagen aan de kade gelegen. We weten waar de winkeltjes zijn, het kleine gezellige Griekse restaurantje die in een klein achterafstraatje zit maar altijd vol zat, de wasserette (een bijzonder prettig vooruitzicht!), de supermarkt, de echte watersportwinkel. Ja…die `watersportwinkels` zijn we en route regelmatig tegengekomen maar bleek uiteindelijk alleen drie haken, wat soorten lijnen en sleutelhangers te verkopen….weinig echt watersportartikelen dus…

Als we dichterbij komen ziet alles er nog zo bekend uit… Jemig, we zijn er én met ons eigen schip! Tja… lieve vrienden, toen we eenmaal in de bekende baai lagen…de motor uit deden….het anker eenmaal lag….toen beseften we ons terdege….DE REIS IS TEN EINDE!!! Het was weer zo een speciaal moment. We hebben er, onder het genot van een ijskoud biertje, samen uitgebreid bij stil gestaan én we hebben het samen gevierd! Wat is er in drie jaar tijd veel gebeurd…. Alles wat we bedacht hebben is nu definitief…we liggen er…ver van huis maar toch ook weer niet. We kijken elkaar diep in de ogen…. “Jamas! (Grieks voor proost!) op ons, het geweldige schip dat ons veilig gebracht heeft en waar we zo op kunnen vertrouwen, op de toekomst en….. op het spoedige weerzien van de kinderen!”

Weer tranen, allebei…. Ik verlang ernaar ze weer te zien en even vast te houden… Ze te vertellen en laten zien hoe mooi en geweldig alles is.Het is té lang dat we zonder de kinderen zijn. We zijn een gezin dat alles met elkaar deelt, lief en leed. Zowel wij als zij hebben zoveel meegemaakt en we hebben het maar mondjesmaat kunnen vertellen…door de telefoon of via de skype. We zijn het er alle vier over eens….het wordt hoog tijd om weer bij elkaar te zijn als gezin inclusief onze lieve `schoondochter`… We tellen de dagen af dat ze komen. We kunnen niet meer wachten en maken al plannen wat we allemaal gaan doen!! Heerlijk vooruitzicht.

……zojuist een moeilijk telefoontje gehad met….de kinderen. Ze gaan (waarschijnlijk) niet komen… Daan zit met zijn examen en eindgesprek….Julian met het geld dat vliegen gaat kosten en wat veel duurder uitpakt dan we dachten voor hem en Joella. Met de auto komen was een optie maar dan moeten de beide jongens mee kunnen, dat zit er niet in…

BENG….dit is de klap die ik voel binnenin….echt lijfelijk voel ik het! Natuurlijk snap ik hoe en wat en respecteer de beslissingen maar…..het voelt even iets anders! Ik kijk naar John. Ook hij zit er verslagen en later, met als ik, verdrietig bij…. De teleurstelling is groot...

Oh…wat had ik graag met zijn vijven aan boord gezeten. In gedachte had ik al de lokale lekkernijen klaargezet én een heerlijke coctail als welkom in Griekenland….ons tweede thuis. Ik zag hun al aan komen rijden in mijn(!) auto na twee lange dagen sturen…. Het gevoel wat mij dat zou hebben gegeven is echt onbeschrijflijk!

Ik had de bedden in de hutten al helemaal klaar en alles aan boord hadden we tip-top in orde gemaakt. ( we hadden het erover om de boot helamaal te poetsen en in de was te zetten…). Ik had lekkere koude biertjes gehad en ze eens lekker verwend. Ik had zo graag de omgeving laten zien…de mooie baaien, de lieflijke tavernes….het prachtige blauw van de zee en alles waar we voor gevallen zijn… Hoe geweldig de boot zeilt in dit water. Ik had ze zo graag mijn eigen gebakken Foccacia brood willen laten proeven wetende dat ze dat erg lekker zouden vinden. Ik had ze zo graag willen laten zien hoe thuis ik mij voel op de boot, hoe zekerder ik mij beweeg en hoe ik goed kan ankeren….. Ik had gewild dat ze trots op me zouden zijn en ik weet dat ze dat zouden zijn én zouden zeggen tegen me! Ik weet dat we dezelfde taal spreken en dezelfde humor hebben… Ik heb dat zo gemist, wij hebben dat zo gemist! Ik had zo graag alle verhalen, de onzekerheden die ik onderweg ben tegengekomen, de leuke en spannende momenten die we hebben meegemaakt met ze willen delen. Ik had zo graag al hún verhalen gehoord in een ontspannen setting op ons schip, alle foto’s willen zien en de avonturen erbij willen horen. Ik had zo graag gehad dat ze trots zouden zijn op John die het allemaal voor elkaar heeft gebokst!! Ik had zo graag de aanpassingen die John heeft gemaakt aan de boot willen laten zien. Ze zouden het geweldig vinden dat we boxen in de kuip hebben en dus Hazes of de Eagles lekker hard op het water kunnen draaien…. De aanpassingen die John zo vernuftig heeft gemaakt aan het ankerlier. Ze zouden het allemaal zien en waarderen. Het gaat hoogstwaarschijnlijk niet door….. ik vind het moeilijk. Sorry mensen, geen gezellig blog dit keer maar zo zit ik er nu gewoon in….

Tadadadaaa!!!! Na heel veel sms-en, bellen en overleggen is er eindelijk een beslissing gevallen….en wat voor een!!!! Julian en Joella hebben een vlucht geboekt en ze gaan echt komen! Wat een geweldig nieuws!! Helaas…….Daan komt waarschijnlijk niet. Hij moet nog e.e.a. regelen met school én slagen voor al zijn examens (hij werkt hard aan om te slagen en studeert zich een versuffing)….kortom veel onzekerheden. Wij blijven duimen. Het is in ieder geval al heerlijk dat Julian komt… John heeft hem al 5 ½ maand niet gezien, ik 4 ½ maand…. Het weerzien zal heerlijk zijn…..

Wordt vervolgd!

X