Zaterdag 15 september….de dag dat Julian en Joella in het vliegtuig stappen en ‘s nachts landen in Athene, vervolgens een auto huren en heel vroeg in de ochtend…..aan boord stappen! Maar ook zaterdag de 15^de dat we een heuse storm hebben met echte donkere wolken, regen en onweer en harde wind. Gatver….denk ik….komen ze in de regen aan. Hebben we dit jaar de heetste en droogste zomer gehad die Griekenland in járen heeft gehad…. en nu regen! (ik gun het de Grieken van harte trouwens….).

Jullie begrijpen….de spanning was groot. We hebben samen voorbereidingen getroffen…boodschappen gedaan (dát vindt Julian lekker enne…wat lust Joella allemaal, oh…wat een heerlijke gedachtes!!), hut schoongemaakt en opgemaakt, badkamer glimmend gepoetst, was gedaan in een echte wasmachine….enz.

Zaterdagnacht zijn we bijtijds naar bed gegaan om vervolgens…. klaarwakker te liggen. Telefoon binnen handbereik. Stoer deed ik mijn ogen dicht en nestelde mij in mijn `slaaphouding`…. Helaas, kansloos. Duizend gedachtes maalden door mijn hoofd; “Hoe laat landen zo ook alweer? Zitten ze nu in de auto? Waarom regent het zo? Kunnen ze het wel vinden? Rijden ze voorzichtig, ze moeten tenslotte een nacht doorhalen? Waarom reageert Juul niet op onze sms? Waarom neemt Joella haar telefoon niet op? Wat ontzettend jammer dat Daniël niet kan komen….” Pffff….van slapen kwam er bitterweinig.

Om 5.30 uur ben ik er uit gegaan. Zal ik vast een ontbijttafel dekken en lekker thee zetten? Wierookje aan (dat is tenslotte toch zoals het `thuis` ruikt…). Ondertussen hoorde ik de vissers al in de weer met hun boten. Elk ronkend geluid kon een auto zijn dus… ik stond elke 30 sec. buiten te kijken….

Ineens….twee koplampen die flitste….ja…?! Ik keek en…de auto remde af en….stopte voor onze boot en JA…….!!! DAAR ZIJN ZE….EINDELIJK!! Ze kwamen brak en witjes de auto uit….we namen de bagage in ontvangst (John was als een speer zijn bed uit!) en toen…..eindelijk…..DE omhelzing! Oh, ik heb ze zo vastgehouden. Julian drukte mij stevig tegen zich aan….tranen stroomden van….tja….van alles! Zó lang elkaar niet gezien, we zijn allemaal zo ver weg geweest en hebben zoveel beleefd en nu eindelijk zien we elkaar weer. Ik ben zo dankbaar dat alles goed is gegaan. Lieve schatten, jullie zijn er écht…..wat geweldig!!!

We hebben heerlijk aan een ontbijtje gezeten en….gepraat. De woorden van Julian hebben we op geslurpt. Wat ziet hij er goed uit en wat heeft hij aandacht voor ons! Hij is zo begripvol en luistert aandachtig en is geïnteresseerd in al onze verhalen en hij voelt aan hoe het met ons gaat. Ik kan mijn geluk niet op enne…als ik John zijn zachte uitdrukking op zijn gezicht zie….geniet hij met volle teugen van zijn `maatje` Julian. Twee mannen met dezelfde gedachtes, John kan eindelijk alles delen met hem!

Wat heerlijk dat Joella er is. Joella en ik hebben veel meegemaakt toen Julian nog thuis woonden….we kennen elkaar goed en er is een goede band uit ontstaan. Het voelt zo vertrouwd! Wat een rijkdom! Ik geniet van haar en hoe zij omgaat met Julian. Oh, wat zijn ze lekker verliefd en wat doen ze het goed samen! En wat kan ik toch lekker kletsen met haar….

We zijn uiteindelijk toch even gaan slapen. John en ik slechts één uurtje om vervolgens anker op te gaan om naar de eerste de beste mooie baai te gaan die er is. Toen Julian en Joella met dikke slaperige ogen drie uur later naar buiten kwamen….keken zij hun ogen uit! De zon scheen volop….de bergen waren in een blauwachtige waas in de verte zichtbaar, kleine eilandjes met groene begroeiing en wittig gesteente voeren we traag voorbij. Het water had weer zijn mooiste kleur aangenomen…diep warm blauw. Julian en Joella vonden het geweldig. Ze hebben meteen gezwommen (“Nee man…het water is écht pislauw!!!”….zo liet Julian half Griekenland weten) en Joella dook eventjes van de voorpunt af. Oeps….ze is wel erg stoer, ik doe haar dat niet na maar gleed een beetje lafjes van het zwemtrappetje in het water…. Ze kreeg meteen haar eerste snorkelles en…. ze snorkelde binnen 2 min. weg ( ik had daar ook iets meer tijd voor nodig…maar oh, wat geniet ik van haar!!) om verbaasd boven te komen….”Wow, wat een vissen..!. Ik vind dit echt heel vet!” En terwijl zij zich vermaakten in het water en we zo af en toe gegiechel en gelach hoorden, maakten we samen met de grootst mogelijke liefde de lunch klaar….het genieten is begonnen!!!!!

X J