Ook al hebben we nog drie dagen te gaan, het naderende afscheid van Frans en Margriet hangt in de lucht. Zij hebben het al over hoe laat ze op de luchthaven moeten zijn om vervolgens daarna te zuchten….het is bijna gedaan.

Wij hebben het over de was en het schoonboenen van het schip om onze nieuwe gasten weer een fris bedje te garanderen…maar ook wij zuchten…ja, het is bijna voorbij.

Zoals ik al eerder schreef, je kan van alles bedenken…ervaren is ander koek. Zo bedacht ik dat als gasten 14 dagen aan boord zouden blijven het een té lange tijd zou zijn …voor de gasten en voor ons. Tja…ervaren is inderdaad anders. Na 14 dagen zijn Frans en Margriet volledig ingeslingerd en zitten ze in hun rust. Ons schip voelt inmiddels een beetje als hun eigen schip, ze weten de weg en gaan lekker hun gang en wij…kunnen dat lekker loslaten. Alles doen we samen zonder dat we hoeven te overleggen. Terwijl Frans de afwas doet en meezingt met John Denver, pakt Margriet de stofzuiger, John rommelt er omheen en ik ruim op…

De een maakt de lunch, de ander zorgt voor koffie….weer een ander hangt het zonnescherm op en dekt de tafel…het loopt allemaal als een geoliede machine. We varen van de ene prachtige baai naar de andere, John en Frans hebben elkaar gevonden en genieten van het zeilen….We zwemmen, snorkelen of liggen om beurten te deinen in de hangmat om vervolgens, terwijl de zon langzaam verdwijnt, tapas met eigen gebakken Foccacia te eten en heerlijke wijn te drinken.

De gesprekken komen op gang, eerlijke gesprekken (en daar hou ik zo van…!), de muziek wordt aangepast naarmate de avond vordert, de kaarsen gaan aan, de temperatuur is zwoel (iets waar ik élke dag van geniet!). Frans en John raken niet uitgepraat over het schip dat zo geweldig zeilt en zo stabiel is…..een onderwerp waar John zichtbaar emotioneel van wordt. Hij heeft zo hard gewerkt aan `zijn` schip en nu….nu kan hij ervan genieten en dat doet hij volop. Zijn droom heeft hij waargemaakt en hij beseft dat het een lange weg was en niet gemakkelijk maar de beslissing is goed geweest… en wij luisteren naar John en knikken instemmend….

Over drie dagen zeggen wij onze lieve gasten gedag….maar voor nu zeg ik alvast…bedankt lieve Frans en lieve Margriet voor jullie inzet en gezelligheid….voor de gesprekken, de lekkere `stomme` humor, het meedenken, het zichtbaar genieten en de grote gunfactor richting ons. Ja, jullie hebben het tegendeel bewezen….14 dagen is een mooie tijd om aan boord te vertoeven. Jullie hebben ons 14 fantastische dagen bezorgd…..!