De nacht viel op de Middellandse Zee…geen land te zien en de taken werden wederom verdeeld…Margriet en Frans de eerste wacht to 01.00 uur…John en ik tot 05.00 uur….

Helaas, ik zou willen verhalen over hoe wij de nacht de boot veilig door de inmiddels redelijke drukbezette zee loodsten…maar de eerlijkheid regeert. Ik werd wakker gemaakt door John…”Schat we moeten aan dek”. Ik stond op en voelde mij werkelijk een brakke hond….gatver….!

Ik hees mijn zwemvest aan…( oh, wat voel ik mij moe), ik trok mijn joggingbroek aan ( jemig…ik ben écht moe..) en klom als een oud wijf de trap op. Het was buiten warm en klam…ik kon het niet vinden.

John zat er lekker vit bij en ik….ik voelde alsof ik in de nachtdienst zat zoals ik dat vroeger in de verpleging ook ervoer…vreselijk! John zag het en ik kon het niet verbloemen. Hij omarmde mij liefdevol en stuurde mij naar bed. De rest van de nacht heb ik hazenslaapjes gedaan van niet meer dan 10 min. om vervolgens weer uren wakker te liggen, dan weer even naar John aan dek en dan weer naar bed, het was warm en plakkerig. Enfin, terwijl John en Frans en Margriet wél hun taken uitvoerden…was ik een slap , bezweet vaatdoekje…ik ben er niet trots op maar mensen, zo was het gewoon. ( ik heb diep respect voo alle zeelui en in het bijzonder voor mijn zonen die nacht na nacht wachten draaien op maar een paar uurtjes slaap...!).

’s Ochtends om 9.00 werd ik wakker uit een onrustige slaap…we lagen op een klein eilandje voor de kust van Sicilië! Ze hebben het geflikt! Frans had dit uitgezocht omdat Sicilië met de heersende wind niet te bezeilen viel. Een geweldige keuze! Het ieniemienie dorpje was zo apart. Veel mensen die zijn blijven steken in de jaren `60 bevolkten de paar straatjes. 2 terrasjes en een supermarktje ter grootte van een huiskamer…that’s it. En of je nu wel wat bestelde of gewoon lekker in schaduw zat…het maakte hier niet uit. Doe wat je wilt, alles is goed….dat was de gedachte. Wat een goede sfeer en gezelligheid.

En terwijl we aan het koude bier zaten en beseften dat we ( ze dus egenlijk) dit gedaan hadden kwam er een grote groep Sicilianen aan en voor het wisten zaten we midden tussen deze zeer luidruchtige én met een hoog macho-gehalte mannen en wat rustiger vrouwen. Heerlijk om te observeren en lekker in het Nederlands te bespreken. We keken onze ogen uit…

Frans en John…bedankt voor het veilig overzeilen, dat hebben jullie echt goed gedaan (Frans beweegt zich inmiddels op onze boot alsof hij al jaren meezeilt getuige het feit dat John als een blok heeft geslapen terwijl Frans onze Octavia in zijn kundige handen had!). Bedankt Margriet voor het verzorgen van de mannen en je humor en je begrip…waardevol!

We zijn op Sicilië….veilig en wel!

X