Uitkijkend over de zee besef ik mij dat de zee…de golven… het strand een enorme aantrekkingskracht op mij hebben. Ik hou van de zee en strand en alles wat daarbij hoort. De geluiden van spelende kinderen en gepraat van mensen, af en toe een schreeuw of gil…het geluid van de branding…en dat alles gedempt. Het doet mij denken aan vroeger….heel vroeger.

Wij, en dan bedoel ik ons gezin, gingen elke zomer een hele maand naar zee. Mijn ouders huurden een huisje in of Wijk aan Zee, Katwijk aan Zee of Egmond. Wij waren nog kinderen en in mijn vroegste herinnering was 4 of 5 jaar.

Mijn vader, hij had niet zoveel met het zand dat overal tussen gaat zitten, werkte gewoon door (bovendien had hij niet zoveel vakantiedagen). Hij reed elke ochtend terug naar Amsterdam, naar zijn kantoor, om ’s avonds weer terug te komen. Mijn moeder bestierde het hele gezin. Het was voor haar minder `vakantie ` met 6 kinderen met badlakens, speelgoed, brood mee naar het strand, koken en alles wat er bij het huishouden hoorde!!Maar zij deed het met plezier en ik heb er warme herinneringen aan....

Het heerlijke opgewonden gevoel dat ik ’s ochtend had als we, bepakt en bezakt, voor mijn gevoel eindelijk (!)…, naar het strand gingen. Ik moest mijn schep `dragen`. Een houten steel en een rode ijzeren blad. De schep trok ik achter mij aan en schraapte over de grond. Hoe dichterbij het strand we kwamen…hoe meer zand er lag en het schrapende geluid werd zo nu en dan door het zand doorbroken....een teken dat we steeds dichterbij kwamen.! En dan….mocht ik mijn sandaaltjes uitdoen! Oh…het heerlijke gevoel op blote voeten te mogen lopen! Ik kreeg wel de waarschuwing mee dat ik uit moest kijken voor glas…Nog een klein stukje lopen….de laatste heuvel op en daar was hij…..de zee! De oneindige blauwe zee met het enorme strand. Ik knapte bijna uit elkaar van de opwinding….!

We speelden de hele dag, scheppen….een hele diepe kuil maken zodat je er helemaal in kon, met bankjes en schelpen om het mooi te maken. Bergje maken met gangen zodat je de hand van je broer aan de andere kant kon voelen. En….dan spelen in de lauwe `binnenzee`….ongevaarlijk en lekker warm. Tikkertje en je al rennend gewoon kunnen laten vallen in het zand… Vliegeren met je broer. Het was één groot speelparadijs.

Het eeuwige insmeren dat een beetje zeer deed omdat er altijd wel zand bij zat. De zelfgesneden dikke boterhammen mét...uiteraard zand ertussen...moest je zittend op je handdoek eten. Het oranje lekkende waterijsje...

Heel spannend vond ik het om in de echte grote zee te `spelen`. Ik herinner mij nog dat ik tussen mijn vader en mijn grote broer naar de zee liep. Het was eb. Een behoorlijk eind lopen. Ik had het een beetje koud….zowel van de koele wind als van de spanning….en dan….dewoeste branding! Geweldig…ik probeerde er overheen springen. Dat ging lekker hoog omdat ik werd opgetild aan mijn handen. Maar als mijn vader verder liep vond ik het eng worden. Híj stond er tot zij kuiten in….ik tot mijn middel! Maar gelukkig….ik werd opgetild en torende boven de golven uit veilig in zijn armen…..En als we terug liepen stond mijn moeder klaar met een badlaken om je af te drogen. Een beetje pijnlijk omdat het zand schuurde op mijn ietwat verbrande huid maar ik had een heerlijk geborgen gevoel. Het was allemaal veilig, vertrouwd en liefdevol….

De zee en het strand zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met deze fijne herinneringen.

Lieve ouders, bedankt….!