Lieve thuisblijvers...

We liggen al een paar dagen in Olbia, Sardinë, aan een kade met allemaal andere schepen. We liggen langzij een Zwitsers echtpaar en ja…..wederom erg leuke en sympathieke mensen. Hebben zeer goed geboerd en alles verkocht en een penthouse laten bouwen in Montreux….uitkijkend over het meer van Genève…Wow….echt een prachtig appartement en zeer smaakvol ingericht! Hun `bootje` is trouwens ook niet onaardig. Daarbij is ons scheepje maar een klein zielig bootje bij vergeleken (maar wel véél gezelliger ingericht….HA!).

Ach….het is allemaal niet belangrijk….het klikt goed tussen ons en zij nodigden ons dan ook ‘s middags uit bij hun aan boord voor een wijntje…. en wát voor een… Zijn hobby is eten ( een behoorlijke buik is daarvan het levende bewijs) en drinken en hij heeft zijn schip met een paar honderd flessen goede wijn volgestouwd! Wij hadden uiteraard geen bezwaar en onder het genot van een werkelijke fantastische rosé babbelden wij er lustig op los (na twee dagen Engels kon ik nu mijn Duits weer ophalen). Ervaringen uitwisselen over schepen, reizen en, naarmate de goddelijke wijn vloeide, uiteindelijk over het leven en….hun leven….. Kijk en dát vind ik nu echt zo ontzettend leuk om te doen en is míjn grote passie….mensen. Hoe is hun leven verlopen….welke keuzes hebben zij gemaakt? Rémy en Julia zijn zeer interessante en warme mensen. En toen de avond al behoorlijk was gevorderd en wij nog steeds niets hadden gegeten (het was al over 22.30 uur) heb ik mijn beste culinaire beentje voorgezet (met inmiddels een redelijk bewegende enkel én een beetje verdoofd door de wijn..) en heb hun bij ons aan boord uitgenodigd en allemaal kleine hapjes gemaakt….Zij namen de wijn mee ( hik) en terwijl onze Fado-zangeres zachtjes op de achtergrond haar droevige liederen zong was het nog lang gezellig en….dat moge duidelijk zijn, we hebben geslapen als rozen…..

De volgende dag heb ik met Julia samen een foccacia brood gemaakt….heerlijk. Erg makkelijk om te doen en ondertussen babbelen….babbelen. Email adressen uitgewisseld en we hopen elkaar nog eens te zien. (misschien in Montreux…skieën….penthouse…mmmm….sehr schönes Idee!).

Olbia is trouwens een leuke stad met gezellige terrasjes en oh…oh..oh..wat snappen de Italianen toch ongeveer alles. Als je een wijntje besteld op het terras…komt er gezellig een klein plankje mee met kleine hapjes…tapenade op geroosterd Ciabatta, olijven ( zó lekker daar kan AH nog wel een puntje aan zuigen), Pane Carasatu (een soort dun deeg gebakken met oregano en olijfolie) en alles is even lekker. Ondertussen genieten we van al het Italiaanse publiek dat langstrekt….mooie mannen en allemaal gestyled van top (haar) tot teen (dure schoentjes) en dat weten ze dan ook, mooie vrouwen die, oud of jong, allemaal zeer vrouwelijk gekleed gaan. Hoge hakken (in die bloedhitte…) kettingen, armbanden en fleurige jurken. Zo leuk om naar te kijken. En dan die heerlijke kleine Italiaanse kindertjes….grote bruine ogen…schattig! Regelmatig zien we grote gezinnen met vier of vijf kinderen. Zo gezellig ziet het er uit en…..en of je nu twee uur met je glas doet….het maakt ze allemaal niet uit. Je mag zo lang blijven zitten als je wilt….en dat doen we dan ook.

Even een kleine zeer complimenteuze anekdote; wij zaten op een terras lekker te praten met elkaar. Naast ons zit een ander stel, uit Zwitserland, en we kwamen aan de babbel. Zij vertelden ons dat wij tussen de andere mensen opvielen. “Hoe dat zo?’, vroeg ik. Omdat we zo straalden en daardoor zo mooi om te zien!! Nou…..complimentje of niet? Dat dacht ik!!

X