Hernieuwde kenningsmaking Bastia…

We zijn weer terug op Corsica en….in Bastia. De vorige ervaring was nou niet bepaald gezellig maar op aandringen van onze Franse vrienden die ons vertelden dat het écht de moeite waard is…enfin….Bastia dus. Dit keer niet voor anker maar in de plaatselijke jachthaven (tje). Bijkomend voordeel was..a. we konden aan de walstroom ( dus lekker álle lichten weer aan en continu heet water…), b. water tanken…zoveel als we wilden, c. er waren douches en we konden zo lang en vaak als we wilden onbeperkt douchen…TOP!

Het is in de eerste instantie een `werkdag` geworden…onze schip ontzouten… de was doen ( ja..op de hand dus omdat er wasmachines ontbraken! ) en in de grote heerlijke supermarché alle voorraden weer aanvullen en dat terwijl de temperatuur over de 30 graden was en…omdat we zo lekker beschut lagen…geen wind…geen zucht….geen vleug….( al sjouwend met loodzware tassen haalde ik maar zoveel mogelijk herinneringen op van kou, regen, snerpende wind, sneeuw, hagel….).

’s Avonds zijn we de oude binnenstad ingegaan, we hadden ons heerlijk opgetut…wze hadden gelijk...wat een geweldige stad! De echte oude binnenstad bestaat alleen maar uit kleine smalle straten met hoge oude huizen, vervallen balkonnetjes, barretjes en restaurantjes.Het deed allemaal erg romatisch aan...iedereen zit buiten. Kleine pleintjes wisselen de straten af en…het is er niet zo toeristisch. Dit is gewoon Bastia…geen toeristische toeters en bellen…! Omdat we totaal niet wisten waar naar toe te gaan ( wij bereiden ons dus nooit voor….) gingen we af op muziekgeluiden die af en toe met de wind ( eindelijk een heerlijke zwoele bries....ahhh) mee werden gevoerd. We kwamen uit…tja..hoe te beschrijven…een klein barretje op een heel klein pleintje dat vol zat met Corsicanen die er een feestje hadden. Tafels stonden tegen elkaar aan, flessen wijn stonden in wijnkoelers, enorme grote dozen pizza waar iedereen uitpakte…oud en jong én….er was dus live muziek bestaande uit 3 jonge mannen met een akoestische gitaar die Corsicaanse liederen zongen. Melancholische liederen, opzwepende liederen…3 stemmig en werkelijk prachtig en ontroerend.

Een beetje aarzelend stonden we daar, is het wel de bedoeling dat we er gewoon bij gaan zitten of…. Gelukkig is het weer Frans grondgebied dus even vragen…mais bien sure…!! We zochten een plek uit en de witte wijn werd al gebracht. Het was een bijzondere avond….naarmate de tijd verstreek werd je gewoon ongewild meegenomen in de vrolijke sfeer van deze mensen. Er kwamen vrienden bij…iedereen kent elkaar…er werd meegeklapt op de Spaans aandoende muziek..( ook door ons! ). Vanuit diverse ramen hingen mensen mee te luisteren. Soms begon de hele groep te roepen om een naam…Gilbert!...Gilbert!...!! En Gilbert kwam…pakte de gitaar over en nam plaats en zong….zó prachtig..! Wat een cadeautje…zo’n avond, dat bedenk je van te voren niet...dat krijg je cadeau. We hebben een cd kunnen kopen van deze aardige jongens…een mooie herinnering aan een top avond.

Terwijl we met een warm gevoel terug slenterenden over de gladgepolijste oude stenen en trappen van de binnenstad voelden we ons wederom bevoorrecht én dolblij dat we toch `even` Bastia hebben aangedaan.

Helaas krijgt dit verhaal een naar kantje…de volgende ochtend, we lagen voor anker op een gladde zee zónder deining (!) ben ik gevallen…de sukkel! Ik moest even naar binnen…zette mijn rechtervoet blijkbaar niet goed neer en ik donderde keihard op mijn rug en zwikte lelijk mijn enkel. John schrok zich werkelijk dood! Ik lag ineens op de grond en kon niet meteen overeind komen….KAK! Schaafwondjes en blauwe butsen op rug, arm en een enkel die niet lekker loopt. Ik was even erg verdrietig…hoe nu verder? Op een slingerend schip…ankeren...straks gasten…..hellup…! Na een heerlijke nacht slapen én mijn enkel goed te hebben ingetaped ( dankzij mijn lieve collega Carolien weet ik zelf hoe dat moet) gaat het redelijk. John is erg verzorgend en lief ( en terecht…ha ha!) en ik moet even rustig aan doen…dus ik hang en lees en…doe ik niks…ook wel eens lekker…( maar ik baal nog steeds als een stekker!).

X