Als je al een week of 2 / 3 op je boot vertoeft…van de ene baai naar de andere vaart. Of je ankert van het ene schattige stadje naar de andere…dan wil je er wel eens even tussenuit! Dat snapt toch iedereen!

Dus....... besloten we om een kleine motor te huren en een dagje het er eens van te nemen….we vonden dat we dat écht wel eens verdiend hadden…;) Zo gezegd…zo gedaan. Een lekkere motor waar je als je achterop zat kon leunen ( heerlijk comfortabel ), twee helmen, tas met water, fototoestel, zonnebrillen, petten enz. John is de chauffeur…ik achterop. De temperatuur is erg lekker, dus in korte broek en hemdje en…gaan met de banaan.

Het bleek een goede beslissing te zijn…want was Elba al een `schatje` vanuit het water bezien…op het eiland zelf werd de liefde voor eeuwig bezegeld! Ach…..ik kan wel weer verhalen over de prachtige weg die door de grillige bergen en mooi begroeide heuvels loopt en zo nu en dan langs steile bergwanden voert langs de donkerblauwe zee….of over de stadjes die tegen de bergwanden aangebouwd zijn en waar de tijd lijkt stil te staan…over de lokale markt met beeldige kleding en heerlijke olijven…over het terrasje met overvolle bloembakken waar we pizza en wijn hebben gehad uitkijkend over een klein haventje…over de altijd maar vriendelijke bevolking…..maar dat doe ik dit keer maar eens niet!

Wél hadden we, na een hele dag gereden te hebben en de benzinemeter ineens ernstig snel naar beneden kelderden, het gevoel dat we toch wel binnen niet afzienbare tijd een benzinestationnetje zouden moeten tegenkomen ten einde niet lopend verder te moeten…Uiteraard gebeurde dat niet…. De weg liep zo nu en dan behoorlijk steil naar beneden en John besloot, om benzine te sparen, de motor uit te zetten en de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Met 60 km per uur gleden ( helemaal stil…) de prachtige weg af terwijl de wind ons afkoelden…heerlijk! Het fijne van een motor is ( als er genoeg benzine in zit…) dat je alles ruikt…de bloeiende jasmijn…hout dat uit een oventje komt…soms een vleug nootmuskaat, de typische geur van een wijngaard. Nadeel is dat de weg ook geregeld vrij steil klom en de motor flink moest werken…dus benzine verbruikte! ( oeps ) Het waren spannende momenten maar precies op het moment dat we het stadje binnenreden waar de motor ook moesten afleveren…én er een tankstation was…stond de motor bijna droog….net op tijd! ( toen ik John toch een beetje geïrriteerd vroeg waarom hij áltijd op het laatst moet wachten met tanken antwoordde hij: “Ach schat…anders heb jij niets meer om te schrijven…!”).

De volgende dag ( 6 juli ) was het tijd om Elba te verlaten en de oversteek terug te maken naar Corsica…Bastia. Terwijl we de lokale koek van Elba; Schiaccia briaca oftewel een roze ronde koek, klef, heel zoet, amandelachtig en met noten ( zo machtig als de hel maar oh zo lekker…..), met een Italiaanse eigengemaakte espresso nuttigden op het achterdek…verdween Elba langzaam en werd vager en vager…wat een tóp eiland…wat een tóp tijd…..arriverdecci…ma bella isola Elba…!