Lieve lezers en lezeressen..

Mijn lieve man is veilig (!) met zijn mooie schip aangekomen op de voorlopige eindbestemming Port Napoleon maar...first things first....

Waar waren we gebleven?...Onze gasten voelen zich inmiddels thuis aan boord van de Octavia en ze genieten met overvolle teugen. Hans of David staan aan het roer alsof ze nog nooit iets anders gedaan hebben of helpen in de sluizen. Het loopt gesmeerd. ( John houdt de boel in de gaten en houdt de touwtjes ongemerkt in handen...oh John, wat ben je toch op je plek aan boord! ).

De zon doet zijn uiterste best en staat te stralen aan een wolkenloze hemel, het is volop zomer terwijl de boot zich lui laat meevoeren door de stroming van de Rhone, de motor staatzachtjes mee te draaien. De oevers van deze brede rivier zijn prachtig begroeid en het landschap is afwisselend maar altijd adembenemend. Omdat ze de stroming mee hebben komen ze bijtijds aan op de plaats waar er overnacht wordt...meestal een uur of 3. Als de Octavia veilig aan de wal ligt wordt er eerst een biertje genuttigd in de schaduw van de bimini. De koelkast doet waar hij voor bedoeld is....het bier is ijskoud! Vervolgens worden de benen gestrekt en het stadje verkent. Er wordt er een terrasje gepakt op een schattig pleintje metmooie volleplatanenwaar de mannen, onder het genot van een koele witte wijn genieten van al het moois dat er te zien is ( en dan doel ik niet op de architectuur maar eerder op de schaars gekleedde dames die voorbij schrijden...) ( het wordt hoog tijd dat ik weer aan boord kom! ).

De sfeer is optimaal en zonder dat er een taakverdeling wordt gemaakt loopt alles vanzelfsprekend. Terwijl één man aan boord tafel buiten dekt en een vers geurend kopje koffie zet, halen de anderen lopend of op de handige vouwfietsen een verse baquette, alles gaat in een rustig tempo en inharmonie.

Helaas komt er ook aan dit moois een eind en is het weer tijd om afscheid te nemen. Er wordt over en weer bedankt, op schouders geklopt...het was een mooie week.

John vaart, met een glimlach, alleen verder het laatste stuk van de Rhone. `Gelukkig` krijgt John ruim de tijd om definitief afscheid te nemen van de sluizen....voor de laatste sluis heeft hij maar liefst 4 uur moeten wachten!

De Octavia ligt nu in de haven van Port Napoleon en wacht tot zij weer `aangekleed` wordt met mast, kiel, verstagingen, giek, zeilen, verlichting, windgenerator, bedradingen en nog 367 andere zaken...kortom....er is werk aan de winkel. En terwijl John boort, kit, knoopt, schroeft, poetst ( én af en toe vloekt ) is er weer familie aangekomen. Het familie-vangnet van de Overdijken is geweldig; John zijn oudste zus Chris en zwager Adri zijn per camper naar het zuiden afgereisd om John de helpende hand te bieden. Adri klust er lustig mee op los en Chris zorgt voor de innerlijke mens...Heerlijk voor je John! ( niet onbelangrijk is dat er aan boord van hun camper zeer belangrijke bagage mee is gekomen; de tas van zijn vrouw met essentiële spullen...föhn, bodylotions, schoenen ( je weet maar nooit ), tóch nog een paar extra kledingstukken...dames, jullie snappen dat wel! ).

De tocht door la douce France is ten einde en een nieuwe tocht staat op stapel. John kan trots zijn op de manier waarop hij deze reis gemaakt heeft. De gasten zijn allemaal enthousiast, de boot is heel overgekomen en John zelf....ach hij straalt en terecht!

Lieve mensen, bedankt voor al jullie lieve reacties, apps, sms-jes, mailtjes, telefoontjes, kaarten en lieve woorden! We voelen ons rijk met zoveel lieve mensen om ons heen! Het reisverslag wordt vervolgd maar nu is de auteur zelf ( bijna ) EINDELIJK aan boord en dan gaan we SAMEN het avontuur tegemoet en zal ik dit verslag met veel plezier vervolgen...

Eén ding is zeker....hoe het ook gaat... we doen het samen en díe ervaring hebben we inmiddels wel...we gaan genieten...van én met elkaar!

Au revoir et à bientôt!