De reis is ten einde dat wil zeggen voor Willem en Marry. Na een week genoten te hebben van de reis, elkaar,de Octavia en zijn kapitein, de wijn en de BBQ nemen zij afscheid van John mét... ( daar gaan we weer ) een etentje! Omdat Ans en Ray in de buurt zijn ( eerder bemanningslid! en echtgenoot ) schuiven ze gezellig aan. Terwijl de wijn vloeit worden over en weer ervaringen uitgewisseld. De verhalen zijn niet aan te slepen! Helaas heeft deze avond een nare en oneerlijke afloop. De auto van Willem en Marry worden door een stel dronken idioten toegetakeld! De `heren` hebben de autogeschopt en flinke deuken zijn het gevolg. Franse sukkels!!

John neemt afscheid en vervolgt zijn reis. Het schip moet worden klaargemaakt voor de volgende gasten; Hans( overbuur-vriend )en David (oudste zoon van Hans ) van Luijn. John heeft het er druk mee...als een echte huisvrouw zorgt hij dat alle beddengoed weer gewassen is, de boot weer blinkt van binnen en van buiten...goed zo, schat!

Alles loopt volgens schema en dat is een hele prestatie...het omvaren ( enkele honderden km! ) heeft voor de gasten geen nadelige gevolgen gehad. Knap gedaan John!.

Hans en Davidkomen op de afgesproken plek ( bij Lyon ) aan boord en...het is wederom oergezellig! Hans en David zijn heerlijke relaxte gasten. Ze genieten van al het nieuws en zijn ook niet te beroerd om het roer ter hand te nemen. Terwijl David stuurt ( alsof hij nog nooit iets anders heeft gedaan! ) zit Hans achterop het zwemtrapje met zijn voeten lekker in het koele water...

John geniet van de leuke sfeer ( ...weer leuk! ) én de zon die inmiddels zijn best doet om de afgelopen herfstige periode goed te maken. Het zijn zomerse temperaturen ( 30 graden! ). Kortom goede verhalen komen tot mij via de, helaas nog steeds zeldzame, skype verbinding.

Daar Hans recht aan de overkant woont had hij een `cadeautje` bij zich van het thuisfront....twee op A4 formaat afgedrukte foto's van zijn zonen die hij lang niet heeft gezien én lang niet zal zien ( de één zit op de motor ri. Japan, de ander op zeer ri. Mexico...). John was geroerd bij het zien van deze recente afbeeldingen...

Terwijl de tijd voor de achterblijvende partij maar zeer langzaam voorbij gaat...zo snel gaat het voor John. Hij voelt zich heerlijk aan boord en mist zijn huis totaal niet ( mij gelukkig wél! ). Maar....hoe het ook zij, de tijd tikt tóch verder, langzaam of snel...het wordt een keer 12 juni...

Vrijdag is dit deel van de reis geklaard en komt hij aan in PortSt. Louisdu Rhone. Ineens gaat het snel. De reden dat het eind zo snel in zicht is omdat de Rhone 3 knopen stroming heeft én er minder sluizen te tekkelen zijn. Maar áls er sluizen zijn dan zijn ze flink. John heeft de grootste sluis van Europa gehad....23 meter verval!! Dat is een hele ervaring geweest die hij gelukkig oop film heeft vastgelegd...

Is hij eenmaal aangekomen dan is onderuit zitten is niet aan de orde...de boot moet helemaal vaarklaar gemaakt worden. Veel werk maar John heeft er zin in. De zomerse temperaturen zullen het niet altijd even gemakkelijk maken ( ja... nu niet lopen zeuren dat het té warm is!! ) maarhet schipwil hij klaar hebben als zijnbootsmaatje in Marseille aankomt.... want dán is er alleen tijd voor elkaar.

Tik..tak..tik..tak...