Lieve vrienden.

De reis gaat verder met onze nieuwe gasten die zich snel thuis voelen aan boord, al is het voor de debutante Marry wel wennen en kijkt zij haar ogen uit in deze voor haar nieuwe maritieme wereld. Maar ach, de gezelligheid aan boord gaat als vanzelf en deBBQ draait overuren daar het weer steeds beter wordt. De extremen in het weerbeeld zijn nog welsteeds aanwezig, overdag 30 graden maar alsin de avond een hagelbui voorbij komt zetten daaltde temperatuur naar de 15 graden! Gelukkig heeft de strakblauwe hemel inmiddels de overhand...heerlijk voor jullie!

En John loodst zijn bootveilig en inmiddels zeerhandig door alle vormen van sluizen, tunnels en nauwe doorgangen, ontwijkt daarbij de boomstammen die in het water drijven, kortom...het is dus niet achterover leunen en een boek lezen! Het is opletten geblazen en constant paraat staan als er de zoveelste sluis zich aandient én dat is vermoeiend! Bij een van de zeldzame keren dat hij met een internet verbinding in een verlate industriegebied op de grond kon skypen liet hij zich dat ook ontvallen. Het is niet allemaal rozegeur en maneschijn...)én best wel druk...in je eentje!).

Hij gaat regelmatig voldaan maar moe zijn mandje in. Net zoals we ook dit van te vorenbedachten, ervaren is...tja...ervaren. Hij mist zijn vaste zeilmaatje die, na een lange ( pittige ) training van jaren precies weet waar te staan en hoe te handelen zonder dat er veel woorden aan vuil hoeven worden gemaakt ( in het gunstigste geval...).Hij mist dat ( in meerdere opzichten ) en zijn vaste zeilmaatje kan zelf ook niet wachten voordat zij weer aan boord is met haar grote liefde, lekker samen, zoals het hoort ...nog even geduld ( sklik..).

De achterstand die met omvaren was ontstaan is inmiddels weer ingelopen, John zit weer op schema. En terwijl de boot langzaam richting het zuiden gaat, zo snel is de mast en giek en kiel vervoerd, per vrachtwagen. Zij zijn veilig aangekomen en liggen klaar in Port Napoleon om de Octavia weer helemaal compleet te maken. Een hele geruststelling kan ik jullie verzekeren. Zonder deze attributen is de boot...tja als een Ferrari zonder motor, zal ik maar zeggen.

Het aantal sluizen neemt inmiddels ook weer wat af, dus geen 22 meer per dag zodat je niet eens je koffie behoorlijk kan opdrinken of je `moet` alweer. De Rhone, het laatste stuk dat bevaren moet worden is ook breder en zal het allemaal wel wat rustiger gaan. Maar goed, zó ver is het nog niet..

Het blijft al met al een onvergetelijke reis die John voor geen goud zou hebben willen missen. John heeft het goed en Willem en Marry genieten van het varen maar ook...van elkaar! Hoe mooi kan het zijn.

À bientôt, mon amour....