Nieuwe gasten met ouderwetse gezelligheid (en...wat sluizen)
Lieve lezers....daar zijn we weer.
Dit verslag wordt een soort puzzle. Uit flarden gesprek, gehinderd door zeer slechte verbinding, komen er stukken informatie tot mij waar ik een soort van verhaal van moet maken. Ik doe mijn best...
Zoals de titel al prijs gaf inderdaad nieuwe gasten, Willem en Marry. Tja, en als Willem aan boord stapt dan is de boot gevuld met drukte en gezelligheid! Bagage in de ene hand, whiskyfles in de andere hand en Willem is er klaar voor. Is voor Willem varen een beetje appeltje eitje (hij heeft in Griekenland al een week met ons meegezeild) voor Marry is dit één groot en nieuw avontuur. (Willem moet wel even omschakelen getuige het feit dat zijn slipper al meteen Ãn het water belandde...).
Frankrijk heeft zij pas mogen ontdekken door Willem die echt een grote liefde voor dit fantastische land heeft maar dan wel per auto. Gevarenheeft zij nog nooit!Gelukkig is Marry een vrouw die het posivitisme heeft uitgevonden! Zoals Willem zo lief schreef: 'Met Marry is het altijd mooi weer want zij straalt vanzichzelf!' Kortom...een verliefd en lekker gezellig stel die een hoop drukte meenemen...
Inmiddels is John 249 (!) sluizen verder! (en ja....ook een paarkrassen verder...en daar baalt hij behoorlijk van zo jullie inmiddels weten ). Het aantal sluizen is echt bizar maar het goede nieuws is dat hij inmiddels de Vogezen over is. Ons gehavende schip ( au! ) ligt nu even bij te komen in Corre. Het gebied waar zij zich nu bevinden is die van de Haute -Saône. Langzaam maar zeker komt het zuiden in zicht....nu het zuidelijke weer nog....
Tja, het weer...welnu...een wisselvallig weerbeeldis te doen maar de extreme weersomstandigheden waar mijn lieve man doorheen moet is wel wat overdreven. Recentelijk vroor het nog 's avonds!Gisteravond hadden ze, om maar een voorbeeld te noemen, echt noodweer! Hagel, wind, onweer,enorme bliksem en een werkelijke stortvloed van regen!! Vandaag begon de dag echt koud ( wijselijk heb ik mijn mond maar even dicht gehouden over hoe lekker en warm het hier is...) maar als de zon eenmaal doorzet is het bloedje heet!( ok..ik kan weer op de ontspannen stand verder babbelen..). Van zeilpak naar korte broek is in één uurtje tijd geregeld.
Maar als eenmaal de zon schijnt dan gaan alle remmen los...Willem, Marry en John hebben op het zwemplateau gedouchd....midden in de sluis! ( en niemand keek vertelde Willen teleurgesteld...) De BBQ is al uit het vet gehaald.
John en zijn gasten hebben het goed.Terwijlhet buiten hondenweeris en de regen klettert op de luikenis het binnen knus en sfeervol. Het wierookstokje brandt (dan haal ik jou weer even aan boord, zei mijn lieverd...) en 'Hotel Calafornie' van de Eagles galmt uit de boxen....een nostalgischetraan wordt gelaten...een wijntje ( nou ja één? ) gedronken,mooie herinneringen opgehaald....een Octavia - waardige avond!
Dat doe je goed John! ( ik beloof dat ik nooit meer zal zeggen dat je niet romatisch bent...). En we tellen ondertussen de dagen, bijna juni...oh my Lord!!!)
Reacties
Reacties
He lieve Mart,
Wat beschrijf je dit fijngevoelig. Het is alsof we het zelf beleven.. Maar wat een tegenslag en wat slaat John zich hier goed door heen. Top! Ik hoop echt voor hem en de mede vaarders dat het weer snel zal verbeteren.
Dikke kus van mij!
God wat is Frankrijk mooi, zelfs als je alleen over de kanalen en de rivieren vaart. Nooit van deze kant zo'n prachtig stukje Frankrijk gezien.
We hebben het ontzettend naar onze zin, de meest sluizen zij nu voorbij (310 inmiddels) en we hebben vandaag een tunnel (St-Albin) van 680 meter gevaren. Unique.
Whisky en cognac raken een beetje op, gaan we morgen wat aan doen.
Wijn en bier en allerlei kaas soorten en toast nog volop voorradig. Marry straalt nog steeds, dus morgen zal de zon wel weer gaan schijnen.
John blijft gezellig, ondanks de krasjes en hij geniet zo te zien erg veel van deze reis en natuurlijk van ons gezelschap (haha).
Maar verlangt wel erg naar Mart, denk ik.
Kusje aan iedereen die ik (wij) kennen en doe ook maar aan de anderen.
Willem, Marry en John.
18-5-2012
De volgorde van mijn verhaal is niet helemaal goed, komt omdat "waar het het hart vol van is ......!".
Marry en ik vertrokken vanuit St. Pardoux la Riviére in de Dordogne om bij John aan boord te gaan in Messein in de Vogezen. Dat is 725 km rijden, een dag met veel regen dus geen probleem, want dat is beter dan met met een bloed hete zon te rijden.
Na telefonisch contact kwamen we om ± 17.00 uur bij een sluis ergens in het Canal d'Est bij John en zijn boot. Na drie sluizen en een warm welkom, alle bagage aan boord gebracht. Omdat we de auto toch nog hadden in een dorp verderop zijn we bij een pizzeria wat gaan eten.
Daarna aan boord heel gezellig wat koffie en cognac gedronken en na de laatste ervaringen gehoord te hebben van John, gaan slapen.
De volgende morgen om 9.00 uur ben ik vertrokken naar St. Jean de Losne (hahahah spreek uit "Logne") 225 km ver weg. Marry bleef aan boord, want er kwamen nogal wat sluizen en met z'n tweetjes is dat wel makkelijker. Om 12.30 uur dar aangekomen en vlak bij de kade, waar we gepland hebben om op 26-5 te arriveren, mijn auto geparkeerd.
Aan die kade zijn allemaal restaurantjes, zodat we er echt niet langs zullen varen. Op een slinkse manier van een fransman een lift naar het station gekregen en om 13.15 uur was ik in Dijon. Na in die trein naar Dijon van de conductrice te horen gekregen dat er geen rechtstreekse verbinding is naar Colbey een wijk bij Epinal, waar John en Marry mij weer zouden ontmoeten.
De trein bleek pas om 17.51 uur te vertrekken en in Neufchateau aan te komen om 19.17 uur, daarna moest ik overstappen op een bus (vertrek 19.23 uur).
Dan zou ik om 20.50 uur aankomen in Epinal en met een taxi de boot gaan zoeken.
Is allemaal gelukt, maar alles bij elkaar toch 12 uur onderweg geweest. De avond werd natuurlijk heel gezellig. Wordt waarschijnlijk wel vervolgd, we gaan nu BBQ, want die is nu ook aan boord.
Gr. Marry, John en Willem
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}