Lieve meevaar-vrienden-op-afstand.

Zoals jullie inmiddels wel begrijpen is de communicatie tussen mij ( Mart ) en John summier. De reden is dat er geen internetverbinding is en (lang)bellen duur. Voordat we eigenlijk aan de informatie toekomen waar deze site voor bedoeld is nl wáár hij is en wáár hij naar toe gaat, is het gesprek alweer ten einde. Om dit op te lossen heb ik John gevraagd om dit per sms te doen. Zij die mijn man kennen weten dat dit nu niet bepaald zijn hobby is maar....wat schetst mijn verbazing....ik kreeg een sms van 1,2 meter lang met alle plaatseninclusief leuke details! Dat doet hij heelgoed!! Hier volgt het verslag van de daadwerkelijke reis...

John was lekker op schema, wat zeg ik hij liep zelfs 2 dagen vóór...dat is lekker meegenomen. Helaas...deze dagen zijn opgeslokt doordat John onverhoopt, met zijn maatje Ans, voor een sluis lag die kapot was! Deze `reparation` zou `deuxsemaines` duren...Daar lig je dan met je mooie boot en je goeie gedrag...

Er zat niet anders op dan om te draaien en terug te varen. Op 13 meisloeg de Octavia vanaf Vitry-le-Francois in plaats van rechtsaf nu linksaf richting Nancy op de Marne-du Rhin. Een behoorlijke streep door de vaarrekening maar John was niet van stuk te krijgen. Vol goede moed, én helaas weer met een dikke trui aan want het weer...nou ja, je snapt het al, vervolgde hij zijn reis via een andere richting.

De volgende plaats die werd aangedaan was Pargny-sur-Saulx. Eenmaal daar aangemeerd lag er een Nederlands tjalk voor hen met Engelse opvarenden. Het contact was gauw gemaakt. Voordat John er erg in had zat Ans al aan een lekkere bel gin-tonic en zat de sfeer er lekker in. Deze leuke Engelsen waren op weg naar Parijs en voeren dus in tegenovergestelde richting. Volgens de sms-update van John heeft deze avond tot vrij laat geduurd...wederzijdse ervaringen werden uitgewisseld en als John eenmaal over zijn geliefde boot begint in combinatie met een lekker drankje...dan kan je beter jebrood en slaapzak meenemen!

De volgende overnachting was in Bar-le-Duc...ja, dat bestaat dus écht. De temperatuur was inmiddels gedaald tot 10 graden! Bovendien stondhet aantal sluizen die John al tegen is gekomen op 129!!

Kijk, we wisten van te voren dat er heel veel sluizen doorgeworsteld moesten worden...maar wéten en erváren is nog wel iets anders! Daar zijn wij inmiddels wel achter. ( Zowisten wij samen ook dat het hélemaal níet erg zou zijn als wij een paar weken elkaar niet zouden zien...wel nee joh...vóórdat je het weet is het voorbij en misschien ook bést wel lekker even alleen....toch? Tja...ervaren is andere koek nl een behoorlijke eenzame koek!Weten en ervaren zijn twee totáál verschillende dingen! We missen elkaar enorm....maar de meesten van jullie weten dat inmiddels.. slik..).

Enfin, het aantal sluizen heeft John het volgende `opgeleverd`: 2 stootwillen naar de radsmodee, beschadigingen in zijn zo bloedig geschilderde en opgepoetste romp. Die rare Fransen laten de sluizen zó vol met water lopen dat de boot zowat óp de kant beland en dus de stootwillen niet meer hun belangrijke werk kunnen doen. John was er helemaal klaar mee. Hij heeft inmiddels stukken hout, autobanden en ander creatieve oplossingen aangebracht zodat de boot er niet meer uitziet ( en ze is al zo gevoelig...). Maar goed, na deze reis kan John elke sluis blind, achterstevoren, ondersteboven en stomdronken in- en uitvaren!

Ik heb nu inmiddels 65 cm van het sms-`je` gehad...ik vind het welletjes. Morgen is er weer een nieuwe dag en vervolg ik de avonturen van mijn lieve man en lieve schoonzus...

Oat moân...