Lieve lezers...daar zijn we weer. Het vervolg van de reis van John en zijn Octavia.

Met de twee bemanningsleden Ans en Oluf zakt de Octavia steeds verder af in Zuidelijke richting, al is dat qua weer niet te merken. De wisselvalligheid heeft ook Frankrijk in zijn greep. Zon, bewolking,regen en soms zelfs een hagelbuitje en dan weer zon. De temperaturen schommelen gezellig mee. Waarom ik telkens over het weer verhaal? Dat is omdat, als je de HELE dag buiten achter je roer staat, stil staat wel te verstaan, is het weer best belangrijk. Nu is John geen pieper, hij heeft tenslotte 25 jaar lang elke dag buiten gewerkt in weer en wind, maar dit schommelende weerbeeld in combinatie met de verwachting dat je toch *$%&! naar het zuiden vaart, is soms best lastig. Maar...hij én zijn crew genieten nog steeds, de sfeer is fijn.

Terwijl de mooiste landschappen aan je voorbijglijden...glijden ook je zorgen van je af...de tijd lijkt stil te staan. Je hoeft alleen maar te genieten van al het moois Frankrijk te bieden heeft.

John voelt zich rustiger dan ooit...zijn hoofd is leeg. Wat heerlijk voor je, lieve schat!

De Octaviaglijdt door één van onze favoriete streken van Frankrijk...nl `de Champagne streek`. Favoriet? Jullie raden het al...het is natuurlijk ook een beetje de natuur die ons aanspreekt maar oh...die heerlijke champagne!

Langzaam maar zeker komt het onvermijdelijke afscheid in zicht van Oluf die maar liefst 3 weken lang John zijn rechter hand is geweest. Afgelopen weekend was het zover. Oluf trakteerde op een hele goede fles champagne, ja John....ik begrijp dat ie echt zó lekker was...:(, en bedankte John voor deze goede ervaring. Een vriendschap voor het leven, als die er al niet was, is geboren.

Lieve Oluf, bedankt voor jehulpen steun die je voor John (én voor mij!) bent geweest. Gelukkig kunnen we ons verheugen op een weerzien op Sicilië, waar zowel Oluf als Alice met ons ónder de laars van Italië zeilen! Ik kan niet wachten!!! Je bent een schat!

Nu zijn John en Ans samen en zal Ans niet alleen de huishoudelijke taken, die zij zo geweldig voor haar rekening neemt doen,maar ook haar bootsmannetje moeten staanals John in de sluizen hulp behoeft. Maar Ans kenndende zal dat helemaal goed komen maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik tóch wel een beetje benieuwd ben, ( ik herinner mij nog mijn eigen onzekere gestuntel met klamme handjes in de sluizen....).

Bon voyage maar weer en tot de volgende update!

( helaas zijn er geen foto's meegekomen omdat internet ontbreekt...)