Lieve trouwe lezers...een nieuw verslag die ik met veel eigen fantasie in elkaar moet klussen daar ik mijn lieve kapitein niet veel spreek en hijde informatie op een echte mannenmanier ( sorry heren! ) aan mij doorgeeft. ( zó laat hier en toen zó laat daar..smeuïg is ver te zoeken ). Eerlijkhsheidshalve moet ik ook bekennen dat hij niet zo veel de kans krijgt om veel te vertellen omdat hij eigenijk meer de luisterende partij is....zijn vrouw babbelt nlveel en graag en lang...

Enfin, terug naar de kern van de zaak...de dames veilig op de Thalys...John en Oluf, die nog steeds John bij staat in goede en slechte tijden, lopen de eerste de beste kroeg in omdat, zo verhaalde John, het zo hard regende! Ik zelf prefereer te denken dat een stevige borrel de wat aangedane gevoelens tot bedaren moest brengen (sterk spul...die Fishermans friend). Na een slapeloze nacht, aldus John ( zie je wel! )werd er schoon schip gemaakt! 4 wasmachines verder en meteen hele hoop gesop en geboen werden alle sporen van de afgelopen dagen keurig weggewerkt. De rust was weergekeerd maar dan wel alleen op de boot. Op het Plein de la Bastille was het nleen drukte van belangomdat de uitslag van de Franse verkiezingen uitgebreid gevierd werd. Maar liefst 15.000 man op de been, ME en gendarmerie all over the place! Gelukkig geen ongereldheden. En gelukkig voor John sliep hij die nacht als een roosje.

Vandaag stond, buiten de nieuwe president, ooknieuw bezoek aan boord te wachten: Ans, de zus van John kwam per trein aan in Parijs!Zij was al met haar man enkele weken in Frankrijk en wilde graag haar broer vergezellen. Ook zij mocht zich op een warm welkom verheugen. Oluf en Ans kenden elkaar niet maar, zoals ook eerder vermeld, de Octavia heeft een verbroederende werking en dus werd er gezellig op los gebabbeld. Nu kon de reis weer hervat worden.

Diverse plaatsen trokken langzaam voorbij; Langy, Saint Maur de Marne, Chateau Thierry en Meraux. (of de volgorde goed is weet ik niet en eerlijk gezegd...ik vind het goed zo).

Belangrijk is het weer, het is nl net zo wisselvallig als in Nederland. Als de zon schijnt is het 25 graden, maar helaas regent het ook en daalt daarmee niet alleen het humeur van met name John (die is dit KAKweer spuugzat...'ben ik dáár helemaal mijn leven voor aan het omgooien om vervolgens in de blèrende regen met zeilpak aan kou te kleumen'....lieve schat, in Griekenland schijnt de zon dus ik zou zeggen...gas geven!) maar ook de temperatuur naar 15/16 graden.

De sfeer is verder erg leuk. Ans geniet van deze nieuwe ervaring en bleek gemeenschappelijke kennissen te hebben met Oluf uit hun werkzame verleden. Al borrelend werden die dan ook besproken. Verder heeft Ans een taak op zich genomen (John sputtert niet tegen..) zij waakt over John zijn welzijn...in de breedste zin. Zij veegt en zij klopt en zij zuigt...zo wilde vroeger ons de reklame doen geloven van één of ander stofzuigermerk, Ans doet dit echt! Ans ruimt op, elk kopje, bordje, lepeltje. Ze kookt de heerlijkste maaltijden, ze maakt het schip regelmatig schoon (oh...wat word ik vrolijk van deze berichtgeving!!!). Het ontbreekt de heren aan werkelijk niets! En of dat nog niet genoeg is, John geniet van de gezelligheid van zijn lieve zus. Een uniek gebeuren zo met elkaar optrekken. Dat Ans het stoere zeemansleven wel heel erg letterlijk neemt en daarhaar voorzorgsmaatregelenop neemt bewijst het volgende...John zijn ultradunne ondergoed (speciaal gekocht om lekker makkelijk op de hand te wassen en binnen 0,007 sec. droogt) heeft Ans ook onder haar hoede genomen. Zij verwacht zeer regelmatig zware windstoten want de broekjes worden met maar liefst 7(!) knijpers opgehangen ( de schat..)

De reis is mooi, de omgeving is mooi, de boot is mooi( en ook mijn man is mooi maar ja, ik ben dan ook niet echt objectief ) kortom....het leven is mooi.

Tot de volgende update!