eindelijk...Paris!

...het heeft even geduurd maar hier dan toch de update....Paris!

1 mei stonden 's nachts om 23.30 uur drie dames bepakt en bezakt( tja...je hebt toch écht meerdere schoenen nodig en andere `belangrijke` zaken) op een verlaten Gard du Nord om vervolgens af te reizen naar l'Isle Adam,40 km vóór Parijs,alwaar het schip voor een sluis lag te wachten. De sluis zou de volgende dag pas weer gaan draaien. Een vriendelijke taxichauffeur zette ons ietwat bezwaard af in een uitgestorven plaatsje waar de zeebonken ons zouden opwachten. Onze taxichauffeur had daar weinig vertrouwen in maar reed, na het uitladen van de `bescheiden bagage`, toch weg. Niet lang daarna hoorden wij gefluit en even later zagen wij 4 mannen uit het donker opdoemen...Het weerzien was boequetreeks- waardig.

Er werd omhelsd, gezoend, gelachen, gepraat. (of de Franse bewoners daar nu op zaten te wachten..)...het was heerlijk! En wat zagen ze er goed uit! Bruine koppen en bovenal ontspannen. De heren hadden een warm onthaal voorbereid. `Mijn` boot lag te blinken, zowel van binnen als van buiten. John had zich een versuffing gepoetst (hij weet hoe ik dat op prijs stel en het werd zeer gewaardeerd!). De champagnefles stond al klaar (ook belangrijk)en we hebben tot de late (of beter gezegd de vroege) uurtjes ervaringen uitgewisseld en verliefd naar elkaar gekeken.

De volgende dag voeren we op de Seine Parijs binnen. Wij dachten dat in een paar uur te doen maar de Seine maakt nogal wat bochten, de tocht heeft tot in de middag geduurd. Echter, het was prachtig! De oevers waren mooi begroeid met hier en daar, onder een brug, een tent en gore lappen waar een clochard zijn onderkomen had gezocht. Soms met eigen gekluste schevekasten, plantjes en vieze matrassen...bijzonder.

Uiteindelijk voeren we dan Parijs binnen. Onder de prachtigste bruggen door waar het verkeer overheen raasde met als klap op de vuurpijl....dé Eiffeltoren.

Na veel ahs..en ohs sloegen we linksaf om een jachthaven aan te doen. Ja...in Parijs heb je écht een jachthaven! Aan place de la Bastille. Uiteraard moesten we eerst een kleine sluis door. John draait zijn hand er niet meer voor om daar dit al sluis nummer 52 was!

Die avond zijn we heerlijk uit eten geweest, goede wijn, heerlijk eten en dat....midden in Parijs énwetende dat een half uurtje lopen mijn vetrouwde bedje (ook schoon!) lag gespreid waar ik straks weer naast de LEUKSTE man kom te liggen. La vie est belle!

We hebben 4 dagen inde lichtstaddoorgebracht. Ach...wat zal ik zeggen...het was heerlijk. We hebben genoten van terrasjes met Pastis, Brocante markten, Franse barbeque in de jachthaven mét jazzband enallerlei leuke mensen uit verschillende landen, quartier Latin, gevaren met ons schip door Parijs door een tunnel (850 meter lang) die onder Place de la Bastille én de metrolijn door loopt maar... vooral van elkaar.

Met een voldaan gevoel stapten wij weer in de Thalys en ook dit afscheid zou een Oscar nominatie waard zijn. Tranen vloeiden en handkussen werd naar elkaar gegooid terwijl de trein zich langzaam maar zeker in beweging zette...dag allerliefste, tot juni!

30 km vóór Parijs...

Het heeft even geduurd maar...hier zijn we weer. De laatste update....30 km ligt de Octaviavoor een sluis te wachten vóór Parijs én......in de zon! Temperatuur is nog wel fris maar de zon doet enorm zijn best. Dat is de afgelopen dagen echt wel anders geweest.

De tocht van Belgë naar Frankrijk was nou niet bepaald geweldig te noemen. Canal du Nord moest worden afzgezaktmet een dikke windkracht 7en aangezien de temperatuur nog steeds laag was bleef het afzien geblazen. Ze waren het aardig zat.Al zijn de temperaturen nou niet bepaald zomers tenoemen, de sfeer is datwel! Hetloopt onderling als een zonnetje!

Op 29 april was het eindelijk zover....de zon stond in vol ornaat te prijken in een strakblauwe hemel! De heren genoten. Gelijk werd besloten om, eenmaal aangekomen in een haventje,de buitendouche achter op het zwemplateau maar eens te proberen. 4 (bijna)blote mannen stonden om beurten zich te verschonen onder een warme douche. De franse dame, die nietsvermoedend in haar tuintje zat keek zich de ogen uit! Zij heeft alle 4 de heren `bewonderd` en haar man moest dit keer wat langer op zijn diner wachten....

Diverse sluizen moesten worden genomen. Toch wel goed opletten geblazen, ook al heeft Johnvoorzorgsmaatregelen genomen om de boot zo goed mogelijk te beschermen, de stootwillen hebben hun nut weer bewezen.

Dat de Octavia in goede handen is bewijst het volgende; John hoorde zijn motor een ander geluid maken dan het vertrouwde geronk tot nu toe. Na wat inspectie bleek de keerkoppeling (what ever that may be..) los te zitten. Op tijd heeft John het euvel verholpen en dat heeft hen behoed voor een hele hoop ellende. De motor reutelt weer als vanouds en ze hebben er flink de gang in want....1 mei 's nachts om 23.30 uur staan er drie mooie dames (wel wat verkreukeld na een lange reis vrees ik..) in....Paris! Het zal een mooi romantisch weerzien worden, onder de rook van Parijs! 2 mei vaart de vaste crew inclusief de dames Parijs binnen...!

Ik zeg...wordt vervolgd met alle details! (bijna alle..:)

Kortrijk, België

De tweede stop in België, Kortrijk. Veel informatie heb ik niet over deze tocht...behalve dathet weer zeer afwisselend is: regen, zon, harde winden hagelbuien wisselden elkaar af en helaas nog steeds koud.

Gelukkig is het eerlijk verdeeld aan boord; Oluf staat (met skibroek) achter het roer in de blèrende regen, Ruud tot zijn enkels in de hagelstenen. Echter de foto waar mijn lieve man op staat, achter het roer, schijnt de zon uitbundig! Ik hoop dat dit een toevalstreffer is...

Sfeer is nog steeds goed en John klinkt vrolijk. Hij geniet van `zijn` crew en bewondert Rudolf die, ondanks zijn zeer respectabele leeftijd, meedraait en geniet van alle nieuwe bevindingen. Heel leuk om hem aan boord te hebben. Ruud, zijn broer is lekker actief en vrolijk en heeft het naar zijn zin. Oluf, de trouwe stabiele factor die niet van zijn stuk te krijgen is!

Klinkt allemaal goed dus ik zou zeggen....recht zo die gaat!

Zelzate, België

Eindelijk de eerstegrens over...John en zijn bemanning zijn veilig aangekomen in Zelzate België. Veilig...hoezo...alleen maarde rivieren af, ik hoor het je al denken.

Vandaag heeft hij de Ooster- én de Westerschelde overgevaren met een dikke windkracht 9 en dat zijn toch brede jongens, die rivieren.Dat was afzien en vooral voor Oluf, hij heeft zich letterlijk door weer en wind heengeslagen en buiten achter het roer gestaan (de lieverd). Buiten het natte en koude weer om gaat het goed. John was vandaaghet meest te spreken over Oluf uiteraard, maar ook over zijn`Octavia` en de motor die zo lekker zuinig loopt...

Tja, de boot (en ik vrees John en zijn bemanning ook..) lusten een slok maar gelukkig bleek het qua diesel nog mee te vallen (hoe het met de whisky vooraad zit is onbekend...).

Rijkhalzend wordt er uitgekeken hogere temperaturen en windstilte (dat klinkt niet erg stoer als je een zeilboot hebt maar enfin...ik snap het wel).

Vanavond werd er maar weer eens gekookt getuige het feit dat John belde vanuit de supermarkt in Zelzate. Eet smakelijk mannen enne...tot morgen.

Tholen - Zeeland

Vanuit Dordrecht was het plan in België te eindigen doch het schip strandde (geen goed woordgebruik, merk ik. Gelukkig vaart hij nog gewoon...) in Tholen, Zeeland. (Nederland is tóch groter dan je denkt). Johnhad geen haast (heerlijk voor hem)en vertrok pas om10.30 uur uit Dordrecht.Er werd eerst een kopje koffie gedronken mét meegebrachte appeltaart van Julian. Julian nam afscheid (alweer afscheid...we doen niet anders!) en John stuurde zijn schip van de kade.Het weer was wederom niet geweldig, een koude start van 6 graden die gelukkig in de loop van de dag `warmer` werd te weten 10 graden (ik gooi nog blokje hout op het haardvuur...). Om 14.30 uur begon het ook nog te regenen. Gelukkig ontpopt Ruud zich, buiten zijn huishoudelijke kwaliteiten, ook als 2de stuurman en neemt hij regelmatig het stuur ter hand. Zo kan men onderling zich opwarmen binnen waar de kachel, sinds het vertrek, NIET meer uit is geweest! Rudolf vermaakt zich uitstekend en kijkt zijn ogen uit. Nederland voorbij te zien glijden terwijl jij aan je kopje koffie zit is een mooie ervaring. Oluf gaat lekker zijn eigen gang en kent alle `scheeps`klappen van de zweep en dat is voor John ook fijn.

Om 16.45 uur werd Tholen aangedaan en een klein jachthaventje was het einddoel van deze dag. Tholen...een schattig éch Hollands plaatsje waar 's avonds geen fluit te doen is maar waar het goed fotograferen is...zie de foto's. Vandaag wacht ik (Mart) weer smachtend op hét telefoontje vanavond om dit reisverslag te vervolgen....

Vandaag wordt de Schelde (Ooster of Wester...ik weet het nog niet) overgestoken en dat schijnt een behoorlijke plas te zijn om dan uiteindelijk toch in België (Zelzate) aan te komen.

Vertrek vanuit Dordrecht richting België

Vannacht is Julian aan boord blijven slapen, hij kwam uit zijn werk, Maasvlakte 2, en wilde zijn vader nog eens extra gedag zeggen. Zij gaan elkaar lang niet zien; ook Julian heeft het avontuur in zijn genen...hij gaat zelf eind mei een enorme reis maken op zijn motor richting het oosten van dit continent. Een afscheid is dan ook op zijn plaats..

John vertrok vanmorgen om 10.30 uur vanuit Dordrecht alwaar hij comfortabel de nacht had doorgebracht in de `Koninklijke Jachthaven`. Een luxe waar hij van gebruik kon maken omdat Oluf, medepassagier aan boord van de Octavia, daar lid van is. Zij hebben lekker gebruik gemaakt van de luxe douche van de jachthaven (wellicht met gouden kranen? (Koninklijk..).

Het weer is niet om over naar huis te schrijven, koud, veel wind en af en toe een plensbui...geeft John extra motivatie om naar het zuiden te vertrekken...Greece here we come!!

Sfeer is goed aan boord. Ruud ontpopt zich als een ware huishoudster...lekker alles opruimen en koken, koffie zetten...heerlijk. (klink Mart als muziek in de oren). Vandaag dus de grens over naar onze zuiderburen...Dordrecht...de Schelde op...afdalen ri. Antwerpen...Terneuzen.

Rudolph, schoonvader van Ruud (80 jaar!) geniet met volle teugen en liet dit eens extra blijken door de hele bemanning mee uit eten te nemen in Dordrecht! Heerlijk. Kortom...John geniet en is ontspannen, zichtbaar,aldus Julian. Hij slaapt als een blok en geniet van zijn mooie bootje.